Easter, easter...

Zawsze o tym marzyłam. Ja, On i nasze dziecko. Wspólne niedziele, wspólne wypady, wspólne święta.
I chociaż Wielkanoc nie jest dla mnie tak ważna jak święta Bożego Narodzenia , to ta pozostanie na pewno w mojej pamięci na zawsze. Jakakolwiek nie będzie. Bo to pierwsze święta. Pierwsze święta spędzane we trójkę. I pamiętam jak kochałam wierzyć w to, że to zając przynosi nam prezenty. I pamiętam jak kochałam ich szukać po wszystkich szafach, po całym ogrodzie. I pamiętam płacz kiedy wyszło na jaw, że owy zając jest tylko zwykłym zwierzakiem biegającym po polu, a prezenty dają rodzice. I teraz to ja robię za zająca. A Pola jest dzieckiem, które będzie wierzyć w tą całą magię i się nią cieszyć. Kocham. Tak bardzo kocham kupować jej prezenty, chociaż jeszcze nie jest świadoma ich posiadania. Kocham kiedy się uśmiecha. Jakaż będę szczęśliwa kiedy będzie już wszystko rozumieć. Rozumieć moje starania, moją miłość. I będzie ją świadomie odwzajemniać. Czuję magię. We wszystkim co z Nią robię. I choć staje się to pewnie dla was przesłodzone, niewiarygodne... to tak jest. Wszystko za sprawą zmiany podejście do życia. Wszystko jest mało ważne. To, że dziś zbił się Tobie talerz. To, że znów pokłóciliście się o pierdołę. Nie można się bezsensu przejmować, smucić, sprzeczać. Życie jest za krótkie. W moment możesz stracić osobę, która kochasz. I choć modlę się, by nigdy ani jej, ani jego przy mnie nie zabrakło - to chcę wypełnić swoje życie miłością i szacunkiem jak tylko potrafię. W życiu piękne są tylko chwile mówisz...a więc niech to całe życie będzie jedną, piękna chwilą.

Wesołych świąt - i dla tych małych, którzy wierzą w dobrodusznego zająca...i dla tych, którzy mają dla kogo tym zającem być. Dla wszystkich!