Czego matka sobie pożałuje, to dziecku w ciąży już kupi.

Odkąd sięgam pamięcią, zawsze na świecie były rzeczy, które choć były w zasięgu mojej ręki...nie były w zasięgu mojej kieszeni. Albo inaczej. Żal było dziewczęciu dać 300 zł, na coś co za kilka dni i tak będzie brudne, rzucone w kąt bo będzie tysięczną parą POTRZEBNYCH ( do szczęścia...) np butów. Człowiekowi to w ogóle niepotrzebnie jest czasem żal. I tak zapewne te 300 zł, poszło w jakiś mniejszych ratach zawsze a to na paliwo a to na wyżerkę na wieczór... a jak to mawiała moja ..eee, kto tak mawiał? matka, babcia, ciotka? nevermind... jak to ktoś tam mawiał i tak na końcu się to wszystko wysra. I nie będzie ani żarcia ani kasy. Ewentualnie zatwardzenie. Lub na odwrót. Jeśli chodzi o mnie to po dwudziestu latach w końcu nauczyłam się, że mniej znaczy więcej. Lepiej mieć w szafie jedne oryginalne spodnie lee, wranglera or something else, niż pięćdziesiąt gównianych par z targu. Lepiej mieć jedne skórzane kozaki na zimę, niż dziesięć rozwalających się par a'la kapcie. Jednak w dalszym ciągu żal jest mi wydać kilkaset złotych na trampki, dwadzieścia złotych na jedną parę skarpet, które często od tych tańszych różnią się jedynie firmowym znaczkiem. No ale tutaj mowa o mnie. A przecież we mnie jest człek. Człek, który się jeszcze nie urodził i dostał dziś te conversy, których matka nigdy nie miała, skarpetki najacza, a szafa pęka w innych dwudziestu parach firmowych butów, kurtek, spodni itp. I się zaczyna. Sobie odmówię, bo dziecku trza kupić. No ale co będę żałować, skoro satysfakcja bezcenna? Niech ma dzieć od poczęcia, to czego matka mieć nie mogła. A co.

Poniżej zakupy zrobione w stendi.pl , który mnie zaskoczył wysyłką z prędkością światła, nie wspominając o tym, że trzęsłam gaciami, czy owe cuda będą jakościowo tak dobre jak być powinny. Ale to takie ciążowe schizki. Wszystko jest w stu procentach oryginalne i będę dziś spać spokojnie. Cya.