Z dziennika pokładowego ciężarówki - historii ciąg dalszy.

Ostatnie dni w klimacie szpitalnym. Widok na wejście na izbę przyjęć, pod oknem stale przyjeżdżające karetki i radiowozy. Na oddziale patologii wieczna wymiana. Jedne przychodzą , drugie są zabierane na porodówkę, by wydać na świat swoje dzieci. I tym oto sposobem na korytarzu wieczny ruch. Dziś co prawda klimat już domowy, ale jednak towarzyszy mi coś czego w szpitalu nie miałam. Obawa. Obawa przed kolejną utratą przytomności i mega złym z tego powodu samopoczuciem. Jednak szpital daje Ci tą pewność. Że cokolwiek się tam nie stanie - są obok ludzie, którzy są od tego, żeby się tym zająć. Pojawił się strach. Przecież do porodu zostało jakieś 5 tygodni. Codziennie wychodzę i wracam sama do domu. Od następnego tygodnia , przez trzy na siedem dni będę sama również w domu. Co jeśli stanie się to wtedy? I po co ja w ogóle do cholery o tym myślę ?! Niech ktoś mnie trzaśnie w ten odmóżdżony łeb. Ja - wyluzowana ciężarówka staję się z dnia na dzień coraz bardziej poschizowana, tak jak wtedy kiedy byłam mała i robiłam kupę w gacie bojąc się reakcji...o nie! Nie rodziców. Siostry. Matka NIEpolka tak o tobie mowa...! Chociaż nie będę narzekać. Kiedyś wyciągnęła nawet pomocną dłoń i owe majtasy poleciały z dymem w ognisku. Thank you very much. Dowody zbrodni spalone :) No i tym o to wspomnieniem, zeszłam ze ścieżki strachu i nieco luzu wstąpiło we mnie na samą noc. A noc podejrzewam będzie przespana jak nigdy. A dlaczego? A to z powodu zmęczenia... Tak, wiem, na wypisie ze szpitala mam zalecenie : OSZCZĘDNY TRYB ŻYCIA...no i taki jest...tylko trochę popozowałam przed obiektywem, ukazując tą lepszą stronę kobiety ciężarnej. Krągłości tu i tam i piękno, które dziś zauważyłam. I stojąc tak w tej czarnej bieliźnie z narzuconym satynowym szlafroczkiem przed lustrem, pomyślałam sobie "O cholera! Mucha na okładce Vivy , Gali czy innego badziewia może się schować, ha!" I nie mam wyrzutów z powodu tego jednorazowego samozachwytu... każda z nas jest piękna. Trzeba to tylko dostrzec. A później najlepiej upamiętnić...efekty soon :>