Zmiany.

Zmiany, zmiany, zmiany. W zachowaniu, w gestach, we wszystkim. Następują tak szybko, a mimo to czekanie na kolejne zdaje się trwać zawsze wieki. Czekanie na pierwszy uśmiech, pierwszy śmiech, pierwszy ząb. Ostatnie dni obfitują u Nas w pierwsze razy. Pierwsze samodzielne przewrócenie się z pleców na brzuszek, pierwszy śmiech przypominający słowo "haha". Pierwsze kilkugodzinne trzymanie zabawki i bawienie się Nią i wiele wiele innych naszych małych pierwszych razów. To cieszy, a zarazem przeraża. Bo czas ucieka nam jak piasek przez palce i boję się, że ucieknie za szybko. Niepotrzebnie czasem rozmyślam o tym, że ona dorośnie, a ja nie będę już dla Niej najważniejsza, jedyna. Mimo, że to naturalna kolej rzeczy - boję się. Nie wiem czy ma tak każda matka i mimo, że do wielu rzeczy związanych z wychowywaniem Poli podchodzę na luzie, tak to nie daje mi spokoju i zaprząta mi myśli. Jednak staram się skupiać jak mogę na tym co teraz. Na tym jak moje dziecko codziennie dostarcza mi sporą dawkę radości, na tym, że co średnio 20 min wołam narzeczonego lub on mnie krzycząc "Chodź zobacz co zrobiła!", po czym obydwoje kulamy się ze śmiechu z jej śmiesznej miny, gestu lub wydawanych dźwięków. Kocham to. Kocham jej zmieniającą się buźkę, rosnące stópki. A najbardziej w świecie kocham patrzeć jak różnorakie zabawki zaczynają wzbudzać jej zainteresowanie. Jak je dotyka, bierze do buzi, jak na nie patrzy. Jest w tej prostej czynności coś co skłania mnie do wielu przemyśleń. Do zastanawiania się jak magiczny jest rozwój dziecka.

Pamiętam jak w ciąży po każdym skończonym tygodniu czytałam w internecie co teraz będzie się działo, jakie zmiany będą zachodzić w moim organizmie i jak rośnie mój maluszek. Teraz robię to samo. Po każdym skończonym tygodniu Poli czytam jakie nowe umiejętności będę mogła zaobserwować i zawsze, ale to zawsze się wszystko zgadza. To niesamowite. Te wszystkie rzeczy, które następują po sobie. W tym tygodniu zauważyć można to, w następnym jeszcze coś innego. Na naszych oczach dorasta człowiek. Uczy się, obserwuje, bierze przykład. Na naszych oczach rozwija się dziecko, które my stworzyliśmy. To jest nie do ogarnięcia. To jest... piękne.

body - pepco