Macierzyństwo. Can u feel it?

Przychodzi niespodziewanie. Pojawia się nagle, nie puka, nie prosi o pozwolenie. Instynkt macierzyński. Czujesz, że chcesz. Chcesz być matką, chcesz wychowywać dziecko, całować je na dzień dobry i na dobranoc. Tak było ze mną. Nie pozorny wieczór spędzany z chrześniaczką. Obok narzeczony. "Słodka jest nie? Chciałabym już swoje". Tak każdego dnia pragnęłam coraz bardziej i bardziej. Teraz już to mam. Jest coraz bliżej, widzę to po rosnącym brzuchu. Jeszcze trochę.
Odliczam miesiące, dni i godziny do oficjalnego zostania matką. Odliczam dni do tego, by przeżyć to sama. Zobaczyć na własnej skórze czym to pachnie.
Wiem, że nieraz będzie ciężko, pod górę. Nie raz będzie chciało się płakać. Wiem, że nie będę już spać do 12, nie będę leniwie leżeć w łóżku z laptopem. Mój dom nie będzie oazą spokoju. I ja sama pewnie nią nie będę. Nie wyskoczę spontanicznie o 23 do koleżanki, żeby podjechać z nią na fast-food do maca. Moje zakupy to nie będą już tylko bluzki, jeansy, torebki itp. Zapewne będę wracać z zakupów z kartonem pampersów pod pachą. Ale nie potrzebuję tego wszystkiego co było. To wszystko jest nic nie warte. Nic nie warte jest życie bez miłości. A kto da mi więcej miłości niż słodkie oczęta wpatrujące się we mnie jak w święty obrazek? Kto będzie kochał tak bezgranicznie jak nie dziecko? I kogo ja tak mocno pokocham? Nie chcę już nudnego życia w czterech ścianach. Nie skończę jako stara babcia w bujanym fotelu, która największą miłością w życiu darzyła swojego kota. Chcę wraz z Nim mieć już nasze dziecko w naszych rękach. Całować, przytulać i kochać . Na zawsze.