List do córki.

Droga córko. Ciąża jest stanem trwającym 9 miesięcy. Osiem z nich minęło szybko. Kompletowałam Ci wyprawkę, chodziłam  na badania podpatrywać jak się zmieniasz, jak rośniesz. Obserwować milimetr po milimetrze każdy fragment Twojego ciała. Czujnie obserwowałam swoje ciało, wypatrując pierwszych małych górek na swoim brzuchu. Dotykałam, wierząc, że to czujesz. Że sprawia Ci to przyjemność. Opuszkami palców manewrowałam po brzuchu niczym po mapie. Od punktu do punktu. Każdego dnia, każdego ranka kiedy otwierałam swoje oczy, pragnęłam Cię coraz bardziej. Czułam się jak wygłodniała uczuć lwica. Coraz mocniej chciałam to poczuć. Miłość matki do córki. Miłość córki do matki. Zadawałam sobie pytania : jakie będziesz mieć oczy? Czy będziesz się do mnie uśmiechać? Czy będziesz kochać mnie od samego początku tak jak ja Ciebie? To wszystko choć tak oczywiste, zaprzątało mi głowę całymi dniami. Jednak te osiem miesięcy różniło się od tego ostatniego zdecydowanie.  Każdy dzień zdaje się trwać teraz setki godzin. Każda godzina ma niezliczoną ilość minut, a minuta miliony sekund. Wydaje się jakby życie spowolniło.Córko nosze Cię pod swoim sercem. Pod sercem, które bije dla Ciebie. Jesteś tak blisko, a zarazem tak daleko. Dystans - skóra. Tak bardzo pragnę Cię poznać. Nie mogę spać. Nie mogę normalnie funkcjonować. Czuję się jak opętana. Zaprzątasz mi moje myśli. Każde małe ukłucie w brzuchu, każdy objaw sprawia, że zaczynam żyć nadzieją, że nasze spotkanie nastąpi już teraz, zaraz! Dom...zazwyczaj wesoły, dziś wydaje się cichy, jakby kogoś brakowało. Chociaż nigdy Cię w nim nie było, jesteś tu potrzebna. Czekam tu na Ciebie. Z całą swoją miłością. Zaangażowaniem. Opiekuńczością... Gotowa jestem poświęcić wszystko. Chcę Ci dać wszystko czego pragniesz, wszystko czego potrzebujesz. Moje serce jak nigdy przepełnione jest miłością. Wypełnia ona całe moje ciało. Zaprząta głowę i burzy całe racjonalne myślenie. To niesamowite. W brzuchu powstał mały człowiek. Ten mały człowiek to Ty. I wyjdziesz na świat lada moment. Zmierzę się z nieziemskim bólem, zmierzę się ze strachem po to, by za chwilę móc tulić Cię do swojej piersi. By móc Cię karmić, wstawać do Ciebie co chwilę, patrzeć jak śpisz. Zmierzę się ze stresem, po to by słyszeć Twoje pierwsze słowa, widzieć Twoje pierwsze kroki, wycierać Ci twoje łzy z Twoich zaokrąglonych policzków kiedy będziesz mieć gorsze dni. 

Zmierzę się ze wszystkim czego się boję. Bo ta miłość warta jest każdego bólu. A ten ból przyniesie mi najpiękniejszy owoc miłości w moim życiu - Ciebie.